Αξιόγραφα – ΕιρΞάνθης 200/2011
Το γραφείο μας, εκπροσωπώντας έμπορο, κατέθεσε για λογαριασμό του αίτηση και πέτυχε την έκδοση διαταγής πληρωμής από επιταγή. Η αντίδικος άσκησε ανακοπή και αίτηση αναστολής κατά της εντολέως μας, ισχυριζόμενη ότι η τραπεζική επιταγή είναι ευκολίας. Κατά την εκδίκαση της υπόθεσης προβάλλαμε την ένσταση αοριστίας του δικογράφου της ανακοπής, δηλαδή ότι η οφειλέτης της επιταγής πρέπει στην ανακοπή της να περιλαμβάνει και τον ισχυρισμό ότι κατά τον χρόνο κτήσης της επιταγής, ο αποκτών-εντολέας μας γνώριζε ότι επρόκειτο για επιταγή ευκολίας και επιπλέον αυτός (αποκτών) είχε συνείδηση της βλάβης που μπορεί να προκληθεί στον οφειλέτη. Εάν δεν διαλαμβάνονται στο δικόγραφο της ανακοπής τα στοιχεία αυτά, η ανακοπή είναι αόριστη. Το δικαστήριο δέχθηκε τους ισχυρισμούς μας και απέρριψε την ανακοπή, διότι στο δικόγραφο δεν περιγράφονταν τα πραγματικά περιστατικά που θεμελιώνουν τα δύο αυτά στοιχεία της γνώσης και της βλάβης του τρίτου αποκτώντος.