Παραβίαση υποχρέωσης διατροφής κατ’ αληθινή πραγματική συρροή και κατ’ εξακολούθηση – ΜονΠλΚαβ 890/2021
Το γραφείο μας ανέλαβε την εκπροσώπηση του κατ/νου- Κατά την εκδίκαση της υπόθεσης προβάλλαμε εγγράφως τον αρνητικό ισχυρισμό αφενός μεν ότι η απόφαση του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου που επιδικάζει διατροφή για τέκνα στερείται σχετικής διατάξης περί προσωρινής εκτελεστότητας και συνεπώς δεν αποτελεί τίτλο εκτελεστό, αφετέρου δε, ότι η, κατόπιν ασκήσεως εφέσεως, εκδοθείσα ερήμην του κατ/νου-εκκαλούντος απόφαση του Εφετείου υπόκειται σε ανακοπή ερημοδικίας, με συνέπεια λόγω της ως άνω απόρριψης της έφεσης να μην έχει καταστεί τελεσίδικη η απόφαση του Πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, αλλά να απαιτείται επίδοσης αυτής κι έκτοτε άπρακτη παρέλευση της δεκαπενθήμερης προθεσμίας προς άσκηση ανακοπής ερημοδικίας ή τελεσίδικη απορριπτική απόφαση επί της ασκηθείσας ανακοπής ερημοδικίας, γεγονότα που δεν συνετελέσθηκαν, κι ως εκ τούτου δεν πληρούται η αντικειμενική υπόσταση του άρθρου 358 Π.Κ.
Ακολουθεί το σκεπτικό της απόφασης:
«Από την αποδεικτική διαδικασία που έγινε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου και ειδικότερα, από την ανωμοτί κατάθεση της παρισταμένης προς υποστήριξη της κατηγορίας μάρτυρα, από τα έγγραφα που αναγνώσθηκαν νομίμως στο ακροατήριο, τις φωτογραφίες που επισκοπήθηκαν και γενικά από όλη την συζήτηση της υπόθεσης (και από την αξιολογική εκτίμηση όλων των αποδεικτικών μέσων, σύμφωνα με την προβλεπόμενη από το άρθρο 177 παρ. 1 ΚΠΔ αρχή της ηθικής απόδειξης) αποδείχθηκε ότι εν προκειμένω δεν στοιχειοθετείται η αντικειμενική υπόσταση του προβλεπόμενου από τη διάταξη άρθρου 358 ΠΚ εγκλήματος της παραβίασης υποχρέωσης για διατροφή που φέρεται κατά το κατηγορητήριο να τέλεσε ο κατηγορούμενος κατ’ εξακολούθηση και κατ’ αληθή πραγματική συρροή κατά το χρονικό διάστημα από τον Ιανουάριο του 2019 έως και τον Μάρτιο του 2021, μην καταβάλλοντας στην πρώην σύζυγο του ….., ως ασκούσα την επιμέλεια των ανηλίκων τέκων τους, ….., το ποσό των διακοσίων τριάντα (230) ευρώ που υποχρεώθηκε να καταβάλει στην αρχή κάθε μήνα ως ανάλογη σε χρήμα διατροφή καθενός εκ των εν λόγω τέκνων του δυνάμει της υπ’ αριθμό …. απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καβάλας. Και τούτου διότι η απόφαση αυτή, όπως προκύπτει από την επισκόπηση τόσο του σκεπτικού της όσο και του διατακτικού της, δεν έχει κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή, με συνέπεια, μέχρι την τελεσιδικία της, να μην αποτελεί εκτελεστό τίτλο κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 904 παρ. 2α ΚΠολΔ, κατά την οποία εκτελεστοί τίτλοι είναι μεταξύ άλλων οι τελεσίδικες αποφάσεις, καθώς και οι αποφάσεις κάθε ελληνικού δικαστηρίου που κηρύχθηκαν προσωρινά εκτελεστές, και ως εκ τούτου να ελλειπεί το εν λόγω στοιχείο της αντικειμενικής υπόστασης του άρθρου 358 του ΠΚ, ως ισχύει, δηλαδή ο εκτελεστός τίτλος, με τον οποίο να έχει αναγνωριστεί, έστω προσωρινά, η υποχρέωση διατροφής. Περαιτέρω, η ως άνω απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καβάλας δεν κατέστη εκτελεστός τίτλος ούτε όταν επί της (με αριθμό κατάθεσης … στο Μονομελές Πρωτοδικείο Καβάλας και … στο Μονομελές Εφετείο Θράκης) έφεσης που άσκησε εμπρόθεσμα (εντός 30 ημερών από την επίδοση σ’ αυτόν την … της ως άνω πρωτοδίκης απόφασης) προς εξαφάνιση της ο κατηγορούμενος ενωπίον του Μονομελούς Εφετείου Θράκης εκδόθηκε η με αριθμό … απόφαση του εν λόγω δευτεροβάθμιου δικαστηρίου που απέρριψε το ως άνω ένδικο μέσο, καθώς η τελευταία αυτή απόφαση εκδόθηκε ερήμην του εκκαλούντος – κατηγορούμενου και άρα υπόκειται σε ανακοπή ερημοδικίας από τον τελευταίο, κατ’ άρθρα 501 και 502 παρ.1 ΚπολΔ, με συνέπεια λόγω της ως άνω απόρριψης της έφεσης να μην έχει καταστεί τελεσίδικη, κατά την έννοια των άρθρων 321 και 904 παρ.2α ΚΠολΔ, η ως άνω απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καβάλας κατά τον προαναφερόμενο χρόνο δημοσίευσης της ως άνω απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Θράκης (…), αλλά προς τούτο να απαιτείται η επίδοση της τελευταίας αυτής απόφασης και έκτοτε άπρακτη παρέλευση της προβλεπόμενης από τη διάταξη του άρθρου 503 ΚΠολΔ δεκαπενθήμερης προθεσμίας προς άσκηση ανακοπής ερημοδικίας ή τελεσίδικη απορριπτική απόφαση επί της ασκηθείσας ανακοπής ερημοδικίας (βλ. περί τούτων σε Μ. Μαργαρίτη, Ερμηνεία ΚπολΔ, 2018, τόμος Ι, σελ. 542 αρ. 31, σελ. 913 αρ. 1 και τόμος ΙΙ, σελ. 450 αρ. 4), γεγονότα, όμως τα οποία δεν αποδεικνύεται ότι συντελέστηκαν. Κατ’ ακολουθίαν των προαναφερόμενων, ο κατηγορούμενος πρέπει να κηρυχθεί αθώος της αποδιδόμενης σε αυτόν με το κατηγορητήριο αξιόποινης πράξης, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό».