Η επιχειρηματική δράση δεν είναι πάντα επιτυχής και κερδοφόρα. Η ανάληψη από τον έμπορο μεγάλου αριθμού οφειλών και υποχρεώσεων μπορεί να καταστήσει τη συνέχιση της δραστηριότητάς του ανώφελη, δυσχερή και δυσβάσταχτη. Η αδυναμία του εμπόρου να ανταποκριθεί στις ληξιπρόθεσμες οφειλές του δε σημαίνει ταυτόχρονα την οικονομική του καταστροφή, αλλά δύναται να ενεργοποιήσει τους θεσμούς που προβλέπονται στο Πτωχευτικό Δίκαιο. Πιο συγκεκριμένα, με αίτηση του εμπόρου ή των πιστωτών του μπορεί να υπαχθεί αυτός σε καθεστώς πτώχευσης και ακολούθως εκκαθάρισης, ενώ αν αποδειχθεί η βιωσιμότητά του, σε καθεστώς εξυγίανσης. Συνάμα, προβλέπεται διαδικασία απαλλαγής του εμπόρου από τα λοιπά χρέη που μένουν ανεξόφλητα μετά την ολοκλήρωση των προ-αναφερθέντων διαδικασιών και παροχής δεύτερης ευκαιρίας για την οικονομική του δραστηριότητα.