Οικογενειακό δίκαιο – Αγωγή διατροφής – ΜονΠρΚαβ 187/2014
Εναντίον της καλής πίστης ενεργεί ο πατέρας, όταν με σκοπό ματαίωσης, ολικά ή μερικά, της υποχρέωσής του για την καταβολή διατροφής στο τέκνο, αποφεύγει να εργαστεί εντελώς ή να συμπληρώσει το εισόδημά του με πρόσθετη εργασία πρόσφορη για την ηλικία του, την κατάσταση της υγείας του και τις λοιπές βιοτικές συνθήκες. Το εισόδημα που, εναντίον της καλής πίστης, απέφυγε να αποκτήσει ο πατέρας συνυπολογίζεται στον προσδιορισμό του ποσού της διατροφής του ανηλίκου τέκνου του.
Ακολουθεί απόσπασμα του νομικού σκέλους της απόφασης
«… Από τις διατάξεις των άρθρων 1485, 1486, 1489 και 1493 του ΑΚ προκύπτει ότι οι γονείς, είτε υπάρχει μεταξύ τους γάμος και συμβιώνουν, είτε έχει διακοπεί η συμβίωση, είτε έχει εκδοθεί διαζύγιο, έχουν κοινή και ανάλογη με τις δυνάμεις τους υποχρέωση να διατρέφουν το ανήλικο τέκνο τους, ακόμη κι εάν αυτό έχει περιουσία, της οποίας όμως τα εισοδήματα ή το προϊόν της εργασίας του ή άλλα τυχόν εισοδήματά του δεν αρκούν για τη διατροφή του. Το μέτρο της διατροφής προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του δικαιούχου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες ζωής του και περιλαμβάνει όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρησή του και, επιπλέον, τα έξοδα για την ανατροφή καθώς και την επαγγελματική και, την εν γένει, εκπαίδευσή του. Ως συνθήκες ζωής νοούνται οι συγκεκριμένοι όροι διαβίωσης, που ποικίλλουν ανάλογα με την ηλικία, τον τόπο κατοικίας, τις ανάγκες εκπαίδευσης και την κατάσταση υγείας του δικαιούχου, σε συνδυασμό με την περιουσιακή κατάσταση του υπόχρεου (ΑΠ 416/2007 Νόμος, ΑΠ 1681/2005 ΕλλΔνη 2006.461, ΑΠ 823/2000 ΠειρΝομ 2002,133), προκαταβάλλεται δε σε χρήμα κάθε μήνα, εκτός αν συντρέχουν ιδιαίτεροι λόγοι να καταβληθεί με άλλο τρόπο (ΜονΠρωτΠειρ 3758/2008 Νόμος, ΜονΠρωτΑθ 7433/2011 Νόμος). Περαιτέρω, με τον όρο “καλή πίστη” του άρθρου288 ΑΚ νοείται η σε κάθε χρηστό και έντιμο άνθρωπο επιβαλλόμενη στις συναλλαγές ευθύτητα και εντιμότητα για την ουσιαστική επίτευξη του σκοπού της ενοχής. Η κατά το άρθρο αυτό καλή πίστη διέπει όχι μόνο τις ενοχές υπό ευρεία έννοια, αλλά και κάθε έννομη σχέση μεταξύ δύο προσώπων που πηγάζει από το νόμο, ήτοι από μη ενοχικά δικαιώματα, όπως τα οικογενειακά. Προδήλως, λοιπόν, διέπει και την από το νόμο (άρθρα 1485, 1489 παρ. 2 ΑΚ) υποχρέωση διατροφής μεταξύ ανιόντων και κατιόντων, τα προσδιοριστικά στοιχεία της οποίας επηρεάζονται τόσο από την προσωπική- επαγγελματική εργασία του υπόχρεου , όσο και από την κατά τους νόμους της αγοράς εκμετάλλευση της περιουσίας του. Περαιτέρω, εναντίον της καλής πίστης, υπό την ανωτέρω διατυπωθείσα έννοια αυτής, ενεργεί και ο πατέρας, όταν με το σκοπό ματαίωσης, ολικά ή μερικά, της υποχρέωσής του για την καταβολή διατροφής στο τέκνο του, αποφεύγει να εργασθεί εντελώς ή να συμπληρώσει το εισόδημα του με πρόσθετη εργασία πρόσφορη για την ηλικία του, την κατάσταση της υγείας του και τις λοιπές βιοτικές συνθήκες, καθώς και όταν καίτοι δεν διαθέτει περιουσία, αποφεύγει να εργαστεί εντελώς από προσωπικές εκτιμήσεις που ενέχουν και αδιαφορία για την υποχρέωση διατροφής του τέκνου του. Στις περιπτώσεις αυτές το εισόδημα που εναντίον της καλής πίστης απέφυγε να αποκτήσει ο πατέρας συνυπολογίζεται για τον προσδιορισμό του ποσού της διατροφής του ανήλικου τέκνου του, διότι, κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 1489 παρ. 2 ΑΚ, στις δυνάμεις (οικονομικές) του γονέα, κατ’ αναλογία των οποίων αυτός υποχρεούται σε διατροφή του τέκνου του, περιλαμβάνονται και τα εισοδήματα που απέφυγε να αποκτήσει για τους προαναφερόμενους λόγους (ΑΠ 1507/2001 ΝοΒ 2002.1658 ΧρΙΔ 2001.812,Εφ Πειρ 909/2005 ΠειρΝομ 2005.455, ΕφΑθ 8716/2003 ΕλλΔνη 2004.1465) …».