Αστικό Δίκαιο

Οι νομικές πληροφορίες των δικαστικών αποφάσεων παρατίθενται για λόγους επιστημονικού ενδιαφέροντος των επισκεπτών της ιστοσελίδας. Αφορούν νομικά ζητήματα που έχουν απασχολήσει τα δικαστήρια. Διευκρινίζεται ότι δεν αποτελούν νομική καθοδήγηση και δεν υποκαθιστούν την παροχή νομικών υπηρεσιών που παρέχει το γραφείο μας.
Δικηγορικό Γραφείο Καβάλα > Νομολογία  > Αστικό Δίκαιο  > Οικογενειακό δίκαιο – Διατροφή και αναγνώριση πατρότητας – Σώρευση αγωγών – ΤρΕφΘρ 210/2012

Οικογενειακό δίκαιο – Διατροφή και αναγνώριση πατρότητας – Σώρευση αγωγών – ΤρΕφΘρ 210/2012

Το γραφείο μας εκπροσώπησε την ενάγουσα μητέρα. Πρωτοδίκως ανεβλήθη η εκδίκαση της διατροφής μέχρις εκδόσεως αποφάσεως επί της πατρότητος. Μετά την αναγνώριση της πατρότητος ακολούθησε η εκδίκαση της αγωγής διατροφής, ωστόσο το δικαστήριο απέρριψε την αγωγή διατροφής με το αιτιολογικό ότι κατά το χρόνο άσκησης της αγωγής, δεν είχε ακόμη ιδρυθεί η συγγένεια του ανηλίκου τέκνου με τον εναγόμενο πατέρα του. Καταθέσαμε έφεση, η οποία έγινε δεκτή.  Το Εφετείο έκρινε ότι η υποχρέωση διατροφής υφίσταται από και μετά την αναγνώριση, εκτός αν είχε προηγηθεί όχληση (αρ. 1498 ΑΚ), όπως είναι η επίδοση της αγωγής διατροφής και εκ του λόγου τούτου επιδίκασε διατροφή.

Ακολουθεί απόσπασμα του νομικού σκέλους της απόφασης

«…Για την αγωγή διατροφής του χωρίς γάμου των γονέων τέκνου, η ύπαρξη αμετάκλητης απόφασης που αναγνωρίζει την πατρότητα, αποτελεί προδικαστικό ζήτημα. Η αγωγή για διατροφή μη αναγνωρισμένου τέκνου χωρίς γάμου των γονέων του ασκείται νόμιμα και πριν την αναγνώριση του τέκνου. Η αγωγή διατροφής του τέκνου αυτού μπορεί να σωρευθεί με την αγωγή για την αναγνώρισή του, στην περίπτωση δε αυτή η συζήτηση επί της αγωγής διατροφής αναβάλλεται μέχρις ότου εκδοθεί αμετάκλητη απόφαση για την αναγνώριση του τέκνου. Η υποχρέωση διατροφής υφίσταται από και μετά την αναγνώριση, εκτός αν είχε προηγηθεί όχληση (άρθ. 1498 ΑΚ), όπως είναι η επίδοση της αγωγής διατροφής (Γεωργιάδης- Σταθόπουλος, άρθρ. 1485, αριθ. 14, 16, Κουνούγερη-Μανωλεδάκη, Αρμ. 1986, σελ. 13). Στην προκείμενη περίπτωση, η ανωτέρω αγωγή απορρίφθηκε από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο ως νόμω αβάσιμη με το αιτιολογικό ότι, κατά το χρόνο άσκησης της αγωγής, δεν είχε ακόμη ιδρυθεί η συγγένεια του ανήλικου τέκνου με τον εναγόμενο πατέρα του. Σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στη μείζονα σκέψη της απόφασης αυτής, η παραπάνω αγωγή είναι νόμω βάσιμη και, συνακόλουθα, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, το οποίο αντίθετα έκρινε, εσφαλμένα ερμήνευσε το νόμο, πρέπει δε να γίνει δεκτός ως ουσία βάσιμος ο μοναδικός λόγος της κρινόμενης έφεσης, να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση, και κατά τη διάταξη περί δικαστικής δαπάνης (άρθ. 535, 536 ΚΠολΔ), να κρατηθεί η υπόθεση και να δικασθεί κατ’ ουσία…»