Τροχαία ατυχήματα – Τροχαίο θανατηφόρο δυστύχημα – ΜονΕφΘρ 212/2015
Το γραφείο μας εκπροσώπησε τους γονείς και την αδερφή του θανόντος. Καταθέσαμε αγωγή χρηματικής ικανοποίησης λόγω ψυχικής οδύνης των εντολέων μας. Το Δικαστήριο έκρινε ότι νομιμοποιείται ενεργητικά και ο πεθερός του θανόντος στην έγερση της αγωγής. Δυνατή η αθροιστική απόληψη αποζημίωσης του παθόντος εκτός αν ο νόμος ορίζει αλλιώς και δη το άρθρο 18 του ν. 1654/1986, όπου η αξίωση αποζημιώσεως του παθόντος μεταβιβάζεται εκ του νόμου στο ΙΚΑ, το οποίο είτε κατέβαλε είτε υποχρεούται να καταβάλλει στον παθόντα την οικεία κοινωνικοασφαλιστική παροχή προς κάλυψη της ζημίας του. Συντάχθηκε έκθεση εξέτασης αίματος που ελήφθη με σκοπό την ανίχνευση οινοπνεύματος. Το ποσοστό 5,34‰ ανά λίτρο αίματος, που ανιχνεύθηκε στο αίμα του θύματος είναι επιστημονικώς αδύνατο να βρεθεί σε ζωντανό οργανισμό.
Ακολουθεί απόσπασμα του νομικού σκέλους της απόφασης
«… κατά το άρθρο 932 εδ. Γ’ ΑΚ, σε περίπτωση θανατώσεως προσώπου, η χρηματική ικανοποίηση μπορεί να επιδικαστεί στην οικογένεια του θύματος λόγω ψυχικής οδύνης. Στη διάταξη αυτή δεν γίνεται προσδιορισμός της έννοιας του όρου “οικογένεια του θύματος”, προφανώς επειδή ο νομοθέτης δε θέλησε να διαγράψει δεσμευτικά τα όρια ενός θεσμού, ο οποίος, από τη φύση του, δέχεται τις επιδράσεις από τις κοινωνικές διαφοροποιήσεις κατά τη διαδρομή του χρόνου. Κατά την αληθή, όμως, έννοια της εν λόγω διάταξης, που απορρέει από τον σκοπό της θέσπισής της, στην οικογένεια του θύματος περιλαμβάνονται οι εγγύτεροι και στενά συνδεόμενοι συγγενείς του θύματος, οι οποίοι δοκιμάστηκαν ψυχικά από την απώλειά του και στην ανακούφιση του ψυχικού πόνου των οποίων αποσκοπεί η σχετική διάταξη, άσχετα αν συζούσαν μαζί του ή διέμεναν χωριστά. Υπό την έννοια αυτή, μεταξύ των εν λόγω προσώπων περιλαμβάνονται οι αγχιστείς πρώτου βαθμού (πεθερός-πεθερά) (ΑΠ 975/14, 652/14 και 1503/12 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, από τις διατάξεις των άρθρων 298 εδ.α και 914 ΑΚ προκύπτει ότι όποιος ζημιώσει άλλον παράνομα και υπαίτια έχει υποχρέωση αποζημίωσης του παθόντος, η οποία περιλαμβάνει τη μείωση της υπάρχουσας περιουσίας του ζημιωθέντος (θετική ζημία) και το διαφυγόν κέρδος. Στο άρθρο 930 παρ. 3 ΑΚ ορίζεται ότι η αξίωση αποζημίωσης δεν αποκλείεται εκ του ότι κάποιος άλλος έχει την υποχρέωση να αποζημιώσει ή να διατρέφει αυτόν που αδικήθηκε. Από τη διάταξη αυτή συνάγεται γενικότερη αρχή κατά την οποία η κατά του ζημιώσαντος αξίωση του παθόντος για αποζημίωση δεν μπορεί να αποκρουσθεί από τον ζημιώσαντα εκ του λόγου ότι άλλος εκ του νόμου υποχρεούμενος κατέβαλε στον παθόντα, ορισμένη παροχή. Η παροχή αυτή, προερχόμενη από συγγενείς (διατροφή ή νοσηλεία) ή τον ασφαλιστή (ασφάλισμα σε ασφάλιση προσώπου) ή τον ασφαλιστικό φορέα (νοσηλεία, σύνταξη) ή τον εργοδότη (μισθό), έχει ως σκοπό την εξασφάλιση και ανακούφιση του ζημιωθέντος και όχι την ελάφρυνση ή απαλλαγή του ζημιώσαντος. Κατά το νόημα συνεπώς του άρθρ. παρ. 3 ΑΚ, αποκλείεται ο συνυπολογισμός των παραπάνω παροχών στη ζημία και η αντίστοιχη μείωση της υποχρεώσεως του ζημιώσαντος καθώς και το ενδεχόμενο να θεωρηθεί η αξίωση αποζημιώσεως επικουρική σε σχέση με την αξίωση κατά του άλλου”. Τέτοια δυνατότητα για πρόσκτηση από τον παθόντα αθροιστικά της αποζημίωσης από τον αδικήσαντα και της παροχής του τρίτου δεν υφίσταται μόνο, όταν ο νομοθέτης ορίζει διαφορετικά, όπως συμβαίνει, είτε κατά τη διάταξη του άρθρου 18 του ν. 1654/1986 σύμφωνα με την οποία η αξίωση αποζημιώσεως του παθόντος μεταβιβάζεται εκ του νόμου στο ΙΚΑ το οποίο είτε κατέβαλε, είτε υποχρεούται να καταβάλει στον παθόντα της οικεία κοινωνικοασφαλιστική παροχή προς κάλυψη της ζημίας του (ΑΠ 585/14 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ) …»